huisvlijt

ja ja daar is ze weer. de nieuwe baan van mevrouw verburg vraagt behoorlijk wat energie en behoorlijk veel tijd.
maar nu dan toch een momentje gevonden om even wat te bloggen.
eindelijk is een week of twee geleden de buttonmachine gearriveerd waar al weken met spanning op werd gewacht. een foutje bij tnt was er de oorzaak van dat het allemaal een heel stuk langer duurde dan vooraf was bedacht. maar het was het wachten waard! inmiddels is de tweede portie buttons besteld én al binnen.  de manie is namelijk overgeslagen op de dames van mevrouw verburg, dus de productie is hoog..

button up tivoli

zaterdagavond was mevrouw verburg in tivoli voor een geweldig concert van raymond van het groenewoud (en zoon!). vanaf het zijbalkon had zij een uitstekend zicht op de band en het publiek. een bijzonder manneke viel op: helemaal vooraan ging hij volledig op in het concert en zong hij enthousiast elk lied uit volle borst mee. dat dat niet alleen mevrouw verburg was opgevallen bleek tegen het einde van het concert, toen raymond 'liefde voor muziek' inzette. na een paar regels stopte hij en nodigde het manneke, misschien een jaar of negen oud, uit om op het podium te komen meezingen. hij bleek zowel lef als een gouden strot te hebben.
hier een deel van de recensie van muziek.nl: Het hoogtepunt van de set zit ‘m echter toch in die vermaledijde hit, Liefde voor Muziek. Maar dan wel omdat een jochie van een jaar of tien dat vooraan mee staat te zingen door Van het Groenewoud op het toneel gehaald wordt, om na een wat weifelend begin uit volle borst en met luide stem de correcte tekst ten gehore te brengen, inclusief zinsneden als ‘Zwijg me van de laatste kutgroep uit Engeland’ en ‘Waarom zijn de blanken zo veel bekakter dan de zwarten?’, al vergeet Van het Groenewoud een paar coupletten eerder niet om bij de zinsnede‘Het was een stel uitgelaten zwarte apen on de zotste stond van voor’ even op te merken dat hij ‘zwarte apen’ anno nu verandert heeft in ‘medemens’. Het maakt het blonde zangertje niets uit – tot hilariteit van de zaal.
na afloop van het concert was er een prettige retro disco. intussen werd een draaitafel klaargezet voor het daar weer op volgende RAUW. en dáár dan heeft mevrouw verburg haar button achtergelaten. een wat vage foto maar met wat fantasie kun je trippel en trappel wel ontwaren. 
benieuwd of we daar nog iets van gaan horen.

button up your day!

vanavond gaat mevrouw verburg een poging doen haar eerste button te posten!
http://nicollie.wordpress.com/2010/12/23/make-every-day-a-happy-day/

wordt vervolgd..

stil

een dikke duif trippelt vertwijfeld op een tak heen en weer, en bekijkt van alle kanten of het met haar enorme lijf mogelijk zou kunnen zijn ook wat graantjes mee te pikken van het smalle voerbakje dat onder haar pootjes aan de tak bungelt - je zíet haar bijna nadenken: 'als ik nou eens vanaf de andere kant... hoei.. o nee, dat is het ook niet.. dan maar die andere geprobeerd, díe daar, die daar zo verleidelijk vol zaadjes héérlijk hangt te wezen..'

maar ook dat zal voor haar zware lijf een onneembare vesting blijken. teleurgesteld druipt ze na nog wat tevergeefse pogingen af. gelukkig is mevrouw verburg de beroerdste niet.. snel met vaste hand wat zaadjes op het afdakje gestrooid.
eens kijken hoe lang het duurt voor mejuffrouw duif dat in de gaten heeft!
achter in de tuin is alle sneeuw nu wel verdwenen, maar aan de voorkant is het nog een behoorlijk witte boel. een reiger staat al dagenlang te waken bij een klein wak, en het veld is bezaaid met oorverdovend gakkende ganzen en snerpende waterhoenen.
en bij mevrouw verburg binnen... is het stil.
beetje uit het lood, zo lijkt het. een onbehaaglijk en onbestemd gevoel en bovenal te weinig inspiratie om iets fatsoenlijks te bloggen.
even stilte dan maar. alles komt goed!

ps  inmiddels heeft juffrouw duif haar twee gezusters opgehaald en nu zitten ze heerlijk te smikkelen.