pauze!

bijna tijd

het ging nog bijna mis vandaag: de bedoeling was dat mevrouw verburg samen met vriendin vanavond af zou reizen naar de weistaar, om alles klaar te zetten voor de komende dagen. want dat kon vanaf 19.00 uur. helaas bleek ineens dat 19.00 uur de sluítingstijd was..

gelukkig kwam vriendin daar om twaalf uur al achter, en hoefde ze pas om twee uur te werken (echt waar), dus snel de auto gepakt en als een speer de boel klaargezet.

morgenochtend dan maar heel vroeg opstaan en de rest doen.

het is een mooie plek, er moet nog wel even gezocht worden naar een mooie opstelling, want het is niet een gewone standaard-kraam.

nu nog even de laatste dingen doen voor de winterfair.

dat wordt een latertje vannacht.

 

 

daar is ze weer..

 

na maandenlange afwezigheid dan eindelijk weer eens een berichtje van mevrouw verburg. andere bezigheden vroegen zoveel tijd, dat bloggen er maar niet van wilde komen. maar binnenkort, dat wil zeggen volgende week, is daar de winterfair van de weistaar in maarsbergen, en dus is het de hoogste tijd voor een nieuw berichtje.

er is de afgelopen maanden hier in huis erg hard gewerkt aan een nieuwe voorraad (kerst)fröbels. kerstdecoratie, memoborden van verhuisdekens, nog wat kussens, poefs. de dekens zijn daardoor wat naar de achtergrond verdwenen, maar omdat er in december ook nog vier dagen kerstmarkt aankomen, maakt mevrouw verburg zich daar nu even geen zorgen over.

de voorbereidingen zijn nog in volle gang: inpakmateriaal in huis halen, de laatste labels in orde maken, toch nog zorgen voor nóg weer wat extra voorraad, want stel je eens voor dat alles de eerste dag al verkocht is, dan sta je daar, met een lege kraam, op dag twee, en dag drie.. te staan...

 

maar goed: om alvast een klein beetje een idee te krijgen van alles wat er straks te zien zal zijn hier een foto:

 

en wil je het allemaal in het echt bekijken, kom dan ook, volgende week dinsdag, woensdag of donderdag naar maarsbergen. 

 

kerstmarkt

de dekens, kussens en sjaals zijn af! alles geprijsd en mooi verpakt. thermo-ondergoed gekocht, thee om de dag mee door te komen, warme handschoenen en een sjaal, sneeuwlaarzen staan in de gang: morgen staan wij in de kerkstraat in ijsselstein, van 11.00 uur tot 21.00 uur.

 mevrouw verburg is er helemaal klaar voor!

ho ho ho!

november

terwijl buiten de natuur vat probeert te krijgen op zichzelf (de korenbloem is onlangs aan een nieuwe bloei begonnen, en ook in de roos zitten nieuwe knoppen), deed binnen ook mevrouw verburg verwoede pogingen de boel op een rijtje te krijgen. om aan de slag te kunnen met de dekens en de kussens voor de kerstmarkt, was het eerst en vooral nodig de chaos te ordenen. dat is wonderwel gelukt en inmiddels is een flitsende start gemaakt: drie dekens en een stuk of veertien kussens liggen al klaar, de tassen en labels zijn besteld en inmiddels binnen. dees en mevrouw verburg zijn zo trots als twee pauwen!

okee, het idee is gejat, maar wat is het een leuke klus geweest om bandjes te verzamelen (een ritje naar amsterdam, een bezoek aan de utrechtse lapjesmarkt en een advertentie in het plaatselijke krantje leverden veel moois op), fraaie en spannende combinaties te maken, en tenslotte de boel aan elkaar te naaien.

het is een enorme klus, vooral de dekens, maar het resultaat mag er zijn, al zegt mevrouw verburg het zelf.

stormachtig

aan de rand van de wei is het goed toeven. vanaf de bank van mevrouw verburg kun je elke dag weer opnieuw naar het mooie schilderij kijken, dat elke dag weer opnieuw anders is. schapen, koeien, ganzen, eenden, kieviten, zwanen, meerkoeten, flink wat hazen en nog veel meer dieren zijn de bewoners van het veld. ook buizerds zijn vaste bezoekers. hun favoriete plekje is op het hek, een stukje het weiland in. af en toe maken ze een vlucht over hun landgoed, om even later terug op het hek tevreden te constateren dat alles goed is.
mevrouw verburg kan er uren naar kijken..

ook een regelmatige bezoeker is de reiger, die al eerder in een ander blog mocht meedoen. een paar dagen terug werd al dat gespied beloond met zelfs een heel peloton reigers: ze vlogen in formatie over het huis. hun zilvergrijze veren staken schitterend af tegen de donkergrijze lucht. wat een machtig mooi gezicht.

tijdens de eerste storm van september, een poosje terug, bleef de schade hier beperkt. alleen een flinke tak kwam ineens naar beneden zetten vanuit de boom waarin twee duiven elke keer maar weer opnieuw een nest bouwen, waarin de spechten er geregeld lustig op los hakken en de boomklevers steeds maar weer razendsnel hun weg naar boven langs de dikke stam weten te vinden.

daar bleef het bij. maar de volgende middag lag daar, zo’n dertig meter verderop, ineens een joekel van een boom. zomaar omgewaaid. nog maar een paar weken is het geleden dat een vriendin hier op de bank zat, en dat mevrouw verburg met haar besprak dat het niet altijd een even plezierig idee was, van die enorme bomen zo vlakbij het huis. met een dochter op zolder en de eigen slaapkamer aan de voorkant van het huis maakt zij zich, opgewekt tiep als ze immers is, daar soms wel eens zorgen over. vriendin dacht, heel praktisch en geruststellend, dat áls de boom zou vallen, het in het weiland zou zijn. dat had dan weer te maken met de wind, en de sloot die achter de bomen ligt.
haar theorie bleek dus te kloppen- spannender kan het niet gemaakt.

en daar ligt hij nu al drie weken, triestig over de sloot heen, met zijn toppen in het weiland. een van de schapen heeft die eerste dag meteen een nieuwsgierige tocht ondernomen onder de takken door, af en toe bereidwillig van de blaadjes proevend. en twee meerkoetjongen balanceerden die ochtend rond op de kleine takjes, tussen de blaadjes door achter elkaar aanjagend.

inmiddels hebben de bladeren een roodbruine kleur gekregen, en kijkt geen dier meer naar de boom om.

benieuwd hoe lang de boom daar moet blijven treuren..

huisvlijt

ja ja daar is ze weer. de nieuwe baan van mevrouw verburg vraagt behoorlijk wat energie en behoorlijk veel tijd.
maar nu dan toch een momentje gevonden om even wat te bloggen.
eindelijk is een week of twee geleden de buttonmachine gearriveerd waar al weken met spanning op werd gewacht. een foutje bij tnt was er de oorzaak van dat het allemaal een heel stuk langer duurde dan vooraf was bedacht. maar het was het wachten waard! inmiddels is de tweede portie buttons besteld én al binnen.  de manie is namelijk overgeslagen op de dames van mevrouw verburg, dus de productie is hoog..